Ken jij het verschil?
Ik was dit weekend mijn leilindes aan het snoeien. Een dankbare klus, zeker zo met het zonnetje.
We hebben ze al lang, denk alweer 16 jaar. Weet nog goed dat we ze plantten, dunne kleine boompjes. Die hadden wel een geraamte nodig om ze te ondersteunen en tot mooie bomen uit te groeien.
Inmiddels zijn we dus 16 jaar verder en guess what..het geraamte van bamboe stond er nog steeds.
Nutteloos inmiddels. Sterker nog: het viel mij op dat de boom op sommige plekken bekneld werd door de strakke plastic bandjes.
We hebben het geraamte dan ook weggehaald. Eindelijk, veel te laat.
Vond het zo symbolisch ineens..wij samen bezig om het geraamte weg te halen. Net als ons gezin waar ook steeds minder “geraamte” nodig is. De kinderen vliegen uit, hebben hun eigen leven.
De vorm is al voldoende gevonden, natuurlijk zijn we er om nog iets te ondersteunen en mee richting te geven maar het is voelbaar als het te strak is, knelt. Dat is de transitie waar ik nu middenin zit.
Herken je dit? Dat je een teamlid teveel of op een niet-passende manier ondersteunt? Dat dit averechts werkt misschien?
De uitdaging voor leiders en dus ook ouders, is steeds nieuwsgierig te blijven wat nodig is om helpend te zijn.
Daar wakker in blijven.
Hoe hou jij jezelf wakker?
Mijn leiboompjes zijn klaar om uit te groeien deze zomer, kijk ze eens parmantig zelf staan! 😉